مش ممكن تكسرنى

( مش ممكن تكسرنى )

ممكن يعنى صحيح تخسرنى

لكن مش ممكن تكسرنى

قلّب كده فى كتاب أيامى

وشوف كام صفحة حزن وعدت

ومهما إتمدت

وسط ألامى

تلمح دايما طاقة نور

تلمح دايما باب مكشوف

وحلم بياخد

من نهر الأيام الصعبه وجسر الخوف

ويرمى فى بحر أبعد م الشوف

ومش مكسوف

إنى أقول لك ..

ياما سهرت الليل مخنوق

وإنى حقيقى بجد خجلت

أرفع لحظه عيونى لفوق

بس ماكانش عشان مكسور

لكن كنت بقوى ف كتفى

وكنت بدوس على نقطة ضعفى

وبصرخ ..

بصرخ من ألمى ومن يأسى

كنت بعالج نفسى بنفسى

وأضعف بينى ومابين نفسى

لكن ماسمحتش ولا مره

إنك ممكن لحظه تشوف

*******
ومره ف مره الأزمه تولى

وأرجع تانى أصوم وأصلى

واللى حصل لى

زى اللى بيحصل للناس

والإحساس ..

وسط ليالى الموج والضلمه

هو فنارى اللى يبصرنى

وبكررها

مش ممكن ابدا تكسرنى

وإن كان يوم وقدرت عليه

قول فكرنى .. وإتذكرنى

زى جبال الصحرا العاليه

صابره وهاديه

لكن جواها البركان

اللى هييجى ف لحظه يثور

******
مش مكسور

وقادر أطوى الصفحه دهيه

وسهل عليه

أبدأ صفحه فى أى كتاب

ومش كداب

وإنت عارفنى

وعارف إنى

ولا شئ فى الدنيا بيجبرنى

وعارف إنك

مش ممكن ابدا تكسرنى

وماتفسرش كلامى دهوه

على إن أنا إنسان مغرور

مش مغرور

لكن ولا شئ بيخوفنى

والتيار عمره مايجرفنى

ولابقبل فى الدنيا مذله

وزى الشجر الطارح ضله

بتشدنى للارض جذور